Tygrys Andrzej

Andrzej, tak jak i wszyscy wypoczywa po świętach. Trochę też rozrabia - na przykład zrzucił telewizor z szafki - (na szczęście nic się nie stało, ani Andrzejowi ani telewizorowi). 

Skacze po wszystkich wysokich szafkach, zjada kwiatki i biega jak szalony (chyba chce spalić kalorie). Emocji i przygód tyle, że w małej główce Andrzeja to się nie mieści! Na szczęście choinka pozostała w stanie nienaruszonym :)

Poza tym przez Andrzeja przemówiła zazdrość, czułość albo tęsknota. Bo było tak. W święta odwiedziłam rodzinę, u której są małe, podwórkowe mruczki. Kotki piękne, białe z łatkami a strasznie przytulaśne. Biegają za człowiekiem dosłownie jak piesek. Wchodzą na ręce i się przytulają. Przekonałam się jak to jest iść, gdy pod nogami biegają dwa koty. Zdjęć niestety nie mam (następnym razem nie zapomnę aparatu!), ale jak wróciłam do domu to Andrzej bardzo, bardzo ocierał się o nogi. Musiał wyczuć zapach innych futer. Potem wszedł na kolana i cały wieczór przeleżał u mnie. Jakby chciał powiedzieć - "To ja jestem twój fajny kot, tamte są beee..".
Co ciekawe, te małe wiejskie koty są o połowę mniejsze od Andrzeja! A okrąglutkie i puchate jak piłeczki, chociaż to dwa dorosłe koty - kocur i kotka! Andrzej przy nich wyglądałby jak tygrys!
Niby taki tygrys, a bawi się jak mały kociak.

Kilka zabawek znalazł pod choinką, sam za bardzo się nimi nie zainteresował, ale jak pomachałam mu trochę przed nosem chyba się spodobało.

Tak czy inaczej nadal na pierwszym miejscu do zabawy są papierki po cukierkach, kapsle i plastikowe nakrętki, guziki i wszystko to co szybko się toczy i przemieszcza.

No co jest? Bawię się!

A to znowu prezent od google, tym razem automatycznie ulepszone zdjęcie w postaci animacji.

A to znalezione w sieci - kocia mapa łóżka. Brakuje mi tu tylko jeszcze placu zabaw, ale plac zabaw jest chyba wszędzie, tak samo jak każde miejsce jest dobre na drzemkę

Zdjęcie stąd