Co dwa koty to nie jeden

Andrzej i Wandzia - dwa różne koty, zupełnie różne. Z wyglądu i charakteru.  Ale uwielbiają lenistwo (jak wszystkie koty), słońce (Andrzej w tym króluje) i miękkie poduszki i kocyki (Wandzia).

Odkąd Wandzia jest z nami ( a to już sporo ponad rok) nie mogę się nadziwić temu, jak koty mogą się różnić. Wandzia do tej pory potrafi mnie zaskoczyć swoim zachowaniem, mimo że przecież Andrzej jest z nami o ile dłużej i wydawać by się mogło, że różne zachowania kotów nie będą mi obce.

Andrzej bezbłędnie pokazuje nam kto rządzi - np. gdy leży na kołdrze to człowiek nieźle musi się namęczyć żeby się tą kołdrą przykryć... Wiecie, takie spojrzenie w stylu: "zostaw to moje, ja tu leżę, nie przeszkadzaj". Chętnie też zajmuje krzesła - ostatnio pracując przy stole musiałam niemal wisieć na krześle, lekko przysiadając bo król Andrzej akurat wybrał krzesło do leżenia, a że to akurat było krzesło zajęte przeze mnie... Andrzej jest nieugięty i ma charakterek.

Zachowuje się i wygląda jak król lew. Podziwiać go można, dotykać nie bardzo. Wandzia za to oddaje nam to z nawiązką. Bo pierwsza do głaskania i miziania - ona niemal sama się głaszcze o rękę. Podchodzi, ociera, przytula - dla niej to jest sens życia.

Razem tworzą koci duet, idealny jak dla mnie. Uzupełniają się wzajemnie, cieszę się że są razem z nami oboje, bo dzięki Wandzi poznałam inne oblicze kotów - takie bardziej proludzkie ;) A Andrzej to typowy kot, król domu. Teraz już nie pamiętam jak to jest mieć jednego kota w domu. Pewnie każdy, kto ma koty (nawet więcej niż dwa) powie dokładnie to samo.

Pozdrawiamy serdecznie!