Będziemy tęsknić

Szykuje nam się mały wyjazd. I to pierwszy raz odkąd jest Andrzej - bez niego.

 Na początku zastanawiałam się jak lepiej to rozwiązać bo opcje były dwie:

1) Andrzej zostaje w domu, wśród swoich rzeczy a odwiedza go dobra znajoma, którą on też zna - żeby nakarmić, sprzątnąć kuwetę, pobawić się.

2) Opcja druga - to Andrzej wyjeżdża do znajomej.

Myślałam długo - z jednej strony swoje, znane mieszkanie i brak stresu związanego z nowym miejscem i dotarciem do niego. Z drugiej strony- dłuuuuuugie godziny samotności. Noc i dzień - koleżanka przyjedzie na godzinę - tylko raz dziennie, może dwa. A to mało - co prawda Andrzej dużo czasu spędza sam, wiadomo praca, ale jednak popołudnia, wieczory, noc, rano - nie jest sam - ktoś się kręci, rozmawia z nim, bawi. .. Na szczęście koleżanka zgodziła się na wizytę rudzielca, za co bardzo jesteśmy wdzięczni :)

I w ten sposób zwyciężyła opcja druga -  i Andrzej jutro jedzie do koleżanki.

Koleżanka to bardzo dobra znajoma, kociara, kiedyś współlokatorka Andrzeja - więc dobrze się znają. Czasem się tu pojawia w komentarzach - Ciotka Andrzeja i ma swojego bloga - Ulicami Warszawy,na którego serdecznie zapraszam :)

Andrzej do podróży przyzwyczajony, zmiany miejsc też mu nie straszne - już ma za sobą 4 przeprowadzki,  więc myślę że ciekawość nowego miejsca zwycięży nad stresem.

Oczywiście szykuje mu już wyprawkę - czyli kuweta, karma sucha i mokra, miseczka, transporter z kocim kocykiem, zabawki - czy jeszcze jakoś powinnam go przygotować?
A to kilka zdjęć od opiekunki Andrzeja, jeszcze z czasów wspólnego mieszkania:

 To zrobione, jak Andrzej po raz pierwszy skoczył na mikrofalę, która stała na lodówce - więc dosyć wysoko. Długo ten szczyt był dla niego wyzwaniem nie do pokonania, a jak się raz udało to potem przysiadywał tam długie godziny..

Wyżej - młodzieniec Andrzej w łóżku i przy wspólnym przeglądaniu internetu.

A to zdjęcie z dziś - trochę niewyraźne, ale najważniejszego bohatera widać - rudzielec, można powiedzieć sąsiad Andrzeja, często siedzi na parapecie albo na dole na trawniku - i nie ucieka, nie boi się się ludzi, samochodów, tylko śpi i obserwuje otoczenia.

Miłego weekendu życzymy wszystkim i trzymajcie kciuki za Andrzeja - żeby był grzeczny i wykorzystał cały swój urok, wdzięk i czar :) Mam nadzieję że za bardzo nie będzie tęsknił (bo ja tak) i te kilka dni minie szybko :)