Historia mrożąca krew w żyłach

Dziś po raz pierwszy w życiu Andrzej prawie przyprawił mnie o zawał. I po raz pierwszy pomyślałam że jest okropny. A wiecie dlaczego?

Te piórka nie są tu przypadkowo. Zaraz opowiem Wam historię, która dziś zmroziła mi krew w żyłach! Otóż Andrzej przyniósł mi dziś prezent:

Zawsze myślałam, że mojego kota większe polowania nie dotyczą - bo przecież jest domowy, niewychodzący a jedyne co umie upolować to są różnego rodzaju muszki, ćmy, pająki, małe koniki polne - a i to nie zawsze bo czasem mu się nie chce. 

Jak czasem gdzieś u Was czytałam że kot upolował ptaszka, czy mysz - to myślałam, że szkoda maleństwa ale przecież kot ma instynkt i tego przy wychodzącym kotu nie unikniemy, niestety. Takie brutalne prawo natury.

A dziś na balkonie Andrzej coś skakał, hałasował - myślałam że tak jak zwykle skacze za jakimś latającym owadem. A nagle patrzę on niesie coś w pyszczku. I to coś wkłada do pudełka.

Okazało się że Andrzej upolował małego ptaszka! Nawet nie wiecie jak bardzo się przestraszyłam - chyba najbardziej tego że Andrzej to prawdziwy drapieżnik..
Nawet zrobiłam zdjęcia, chociaż nieźle trzęsły mi się przy tym ręce. Potem pomyślałam że głupia jestem, taka hiena dziennikarska. Na całe szczęście ptaszek przeżył, więc zdjęcia będą pamiątką pierwszego ( i mam nadzieję że ostatniego) prawdziwego polowania Andrzeja.

Andrzej bardzo dumny z siebie siedział przy pudełku - pewnie myślał, jak to kot- że upolował ofiarę dla swoich ludzi, bo przecież oni nie potrafią!

Ptaszek się ruszał, więc wyniosłam go w pudełku na balkon. Nie wiedziałam co robić, czy jakoś mam go ratować i czy w ogóle coś więcej, poza zabraniem "zdobyczy" w takiej sytuacji mogę zrobić.

I tak pudełko z małym ptaszkiem stało na balkonie, a Andrzej - czuwał przed drzwiami. Bardzo chciał wyjść i osobiście doglądać swoje ofiary..

To ptaszek już na balkonie, przemieścił się pudełku i jak to zobaczyłam to wiedziałam że pewnie nabierze sił i odleci. Taki kot to wielki stres dla takiego maleństwa, więc nie dziwne że zamarł bez ruchu.

I tak zostawiłam dwie strony walki, czyli kota i ptaszka, po dwóch stronach drzwi  a sami poszliśmy na spacer.

Jak wróciłam do domu to pierwsze co pobiegłam na balkon. A ptaszka  nie było go już w pudełku!! Radość nie do opisania - dzielny mały ptaszek żyje, a Andrzej nie jest kotem mordercą ;)  Teraz trochę żałuję że wyszłam i nie widziałam jak maluch odlatuje - ale najważniejsze że odzyskał siły i pofrunął.

 Andrzej jeszcze długo bawił piórkami, które fruwają na balkonie.

Wiem że to zupełnie normalne i takie sytuacje się zdarzają - ale teraz jak patrzę na Andrzej to widzę w nim prawdziwego drapieżce - to już nie zwykły kotek polujący na małe muszki. Na szczęście wszytko dobrze się skończyło i mogę być tak troszkę dumna z mojego rudzielca - dumna, nie dlatego że chciał skrzywdzić niewinnego ptaszka, ale dumna dlatego że wiem, że z niego prawdziwy tygrys.

Liczę na to że na balkonie więcej żadnych takich sytuacji nie będzie, wystarczy że raz Andrzej pokazał co potrafi. O prezentach od kotów można poczytać np. TUTAJ - wychodzi na to że Andrzej odwdzięczył nam się w ten sposób - to taki wyraz szacunku kota dla człowieka.

Wole jednak żeby Andrzej w inny sposób okazywał mi szacunek.. Zdarzyły Wam się kiedyś tak sytuacje z takimi "prezentami" od kotów?