Wystawa Kotów Rasowych

Dziś mam dla Was sporo zdjęć kotów - ale tym razem to nie będą zdjęcia Andrzeja i Wandzi. W ostatni weekend miałam okazję być na Międzynarodowej Wystawie Kotów Rasowych zorganizowaną przez Elitarny Klub Kota Rasowego.

Wydawało mi się że nie lubię takich kocich wystaw, ciągle miałam wrażenie że to męczarnie dla tych biednych kotów, po co to ludzie robią, po co oceniają czy rasowy kot ma równe uszy, wystarczającą gładką sierść, kolor oczu itd, itd... Ostatni raz na wystawie byłam kilka lat temu (chyba nawet wtedy jeszcze sama nie miałam kota) i chociaż kotki mi się podobały i wyszłam zachwycona - to jednak takie wrażenie (i opinia) pozostało. Tym razem wystawa była tak blisko miejsca zamieszkania  że postanowiłam dać wystawom szanse i przy okazji popatrzeć na inne koty.

I rzeczywiście na początku, pierwsze wrażenie - ogrom klatek, dużych transporterów i siedzące w nich koty - siedzące , śpiące, przykryte kocykami i na pewno zmęczone. Chodziłam pomiędzy tymi klatkami i mi było ich żal. Ale to było pierwsze wrażenie.

Potem, jak pogadałam z kilkoma wystawcami, jak zobaczyłam z bliska kilka kotów - to zmieniłam zdanie. Koty nie jeżdżą na wystawy codziennie i jednak nie ma to nic wspólnego z męczeniem biednych zwierząt 😃 Ci wystawcy doskonale wiedzą ile jaki kot może sobie pozwolić - czy będzie wolał przesiedzieć w transporterze i po prostu przespać całe zamieszanie czy na kolanach opiekuna czy, tak jak niektóre - prezentując się pięknie wszystkim odwiedzającym! A nie każdy kot z hodowli będzie nadawał się  na wystawy - właśnie ze względu na charakter. A te które sobie radzą, nawet śpiąc spokojnie w transporterach - mogą wziąć udział w takich wydarzeniach.

Ci wystawcy (przynajmniej Ci, z którymi miałam okazję pogadać) widać było że kochają koty - mówią o nich jak o własnych dzieciach (na prawdę, chociaż przecież mają te koty i hodują je po to aby je sprzedać😉. Z czułością, troską - o charakterach, o potrzebach, o tym że są zmęczone ale odsypiają w domu..

Wiadomo, że koty były zmęczone i niekoniecznie siedzenie w hałasie, wśród zwiedzających robiących zdjęcia, zaglądających do klatek jest najfajniejszą dla kota sprawą (nawet dla kota rasowego, z medalami i odznaczeniami). I każdy kot - czy to zwykły dachowiec, czy wyróżniony brytyjczyk, ragdoll, pers czy sfinks - najbardziej zapewne lubi swój dom, swoje zabawki, miseczki i domowy spokój.
Ale w swoim dużym transporterze, na znanym hamaczku czy legowisku, okryte kocykami lub na rękach u opiekunów - w zależności od kota - spędziły czas na wystawie. Niektóre śmiało patrzyły w obiektyw, bawiły się wędkami czy laserem, niektóre spały lub po prostu leżały nie zwracając uwagi na nic.

I teraz najważniejsze pytanie -  jakie jest Wasze zdanie o wystawach? Jeśli macie rasowe koty - to są wśród Was osoby które są wystawcami? Odwiedzacie wystawy, lubicie oglądać koty w takich warunkach?

A druga myśl po wystawie - zakochałam się w ragdolach! Do tej pory myślałam, że najbardziej na świecie chciałabym korata albo rosyjskiego niebieskiego, ze względu na cudne umaszczenie. Ale jak zobaczyłam niebieskie oczy, puchata sierść i niewiarygodne wręcz nastawienie do człowieka to chyba zmieniałam zdanie..

To koty na prawdę niezwykłe, i tak jak kiedyś (właściwie cały czas tak myślę), że jak koty to tylko adoptowane zwykłe dachowce - tak teraz w głowie mi kiełkuje myśl o tym, że takiego ragdolla ze sprawdzonej hodowli mogłabym mieć. Jestem nimi zachwycona, a ten piękny niebieskooki puchaty kawaler skradł moje serce najbardziej 💘

 Może kiedyś kto wie... Na razie wracam do swoich dwóch zwykłych dachowców - z pewnością zasługujących na wszystkie medale świata,a na pewno na miseczkę pysznej karmy.

PS. A propos karmy - tez mam kilka puszek z wystawy na spróbowanie (niestety nie było dużego wyboru) na pewno o nich napiszę niebawem, mam tylko nadzieję że wybrednemu Andrzejowi posmakują, bo Wandzia lubi i przyjmuje wszystko!